Want het is pas dan, als je meegaat op die trektocht via precies uitgevoerde passages, met chaos flirtende momenten én ambientgetinte stromen, dat je je gewaar wordt van de verhalende boog die er in steekt, van de hypnotische kracht van sommige episodes en het opduiken van de stoorzenders, waarmee ze meer dan eens doen denken aan de helden van het ICP Orchestra. En dat zorgt ervoor dat de indrukken voortdurend wisselen; het ene moment kinds, lieflijk, dartel, absurd. Even later bedrukt, mysterieus, rafelig, uitnodigend...

'Episode 1' zet Satie-achtig aan met een smachtende viool en een schitterende Niels Van Heertum op euphonium. 'Endorphins' wisselt percussie en strijkpartijen af. Andere stukken zijn meer klankcollages, soms ontwrichtend dan weer swingend...

Het eindresultaat: een ontwrichtende luisterervaring waarbij licht epische grandeur al snel plaats moet ruimen voor de meest vreemdsoortige geluidscombinaties en natuurreferenties. Feeëriek en filmisch maar ook bijwijlen heel verontrustend en kervend...

C’est tantôt hypnotique, tantôt déjanté, tantôt lyrique, tantôt débridé. Avec des sonorités très réussies, le Jens Maurits Orchestra raconte une histoire. Avec des péripéties, des emballements, des moments de calme, d’autres d’énervement. Ça suscite une belle écoute chez l’auditeur, qui veut connaître le reste de l’histoire et profiter de tous ses épisodes.

Bouttery blijkt een volwaardig componist en doorstaat de vergelijking met veel hedendaags gecomponeerde muziek met glans. Een componist ook die de mogelijkheden van dit tentet optimaal benut en de rijke orkestratie maximaal uitbuit.